Op deze prachtige zondagochtend, waar de herfstzon zich voorzichtig liet zien boven Sportpark de Bijenkorf in Hengelo, stond de vierde wedstrijd van het seizoen op het programma voor Hvv Tubantia 4. Het was een wedstrijd die vanaf de eerste seconde bol stond van energie, passie en fenomenale prestaties. La Première 4 was de tegenstander, een geduchte ploeg waar we in het verleden wel eens onze handen vol aan hadden, maar vandaag zou alles anders zijn. Onder leiding van de onberispelijke scheidsrechter Willem van den Berg en aangemoedigd door een enkele fan lieten de mannen van Tubantia 4 zien dat ze klaar waren om te schitteren... Maar voordat we dat doen blikken we eerst terug...
De kop van het seizoen werd een aantal weken geleden afgebeten tegen RKSV Bornerbroek (uit). Een wedstrijd waar we niet lang over hoeven na te praten, behalve dat ene moment dat iedereen bijbleef: de gemiste penalty van Rick. Aan het einde van wedstrijd kreeg hij destijds de kans om zijn doelpuntensaldo te verhogen, maar zijn normaal feilloze techniek liet hem in de steek. De bal vloog hoog en naast het doel en de teleurstelling was op zijn gezicht af te lezen. Het was een pijnlijk moment, maar Rick, met al zijn talent, wist na die wedstrijd dat hij dat hoofdstuk snel zou moeten afsluiten. Voor een speler met het talent en de capaciteiten van Rick was dit een harde klap. De teleurstelling was zichtbaar op zijn gezicht en voelbaar door zijn hele lichaam, maar als iemand toch enigszins veerkrachtig blijkt te zijn, dan is het Rick wel. Hij heeft zich na die wedstrijd redelijk herpakt en vooral tijdens trainingen toonde hij keer op keer zijn ongeëvenaarde klasse. Rick is niet zomaar een speler; hij is een oude maestro, die het spel leest als geen ander. Meestal komen zijn medespelers ook niet mee in zijn intellect, waardoor hij op een ongekend niveau opereert en praat. Gelukkig is hij wel een van de weinigen op deze aardbol die snapt hoe de Nations League, de nieuwe opzet van de Champions League, Europa League en Conference League werkt. Zijn limitatieve kracht wordt gecompenseerd met een redelijke techniek en eigen inzicht, hetgeen hem een onmisbare pion in ons elftal maakt. Daarnaast kunnen we altijd "genieten" van zijn manier van coachen, iets we vandaag, niet veel hebben mogen vernemen... Hoewel Rick deze keer niet scoorde en geen penalty kreeg om zichzelf te ‘revancheren’, was hij vooral in de spitspositie op het veld aanwezig. Hij speelde voor zijn doen een meesterlijke wedstrijd, dacht het middenveld ook te moeten regisseren en had voor zijn gevoel alles onder controle. De zekerheid en finesse waarmee hij de bal behandelde, lieten zien dat hij het spook van die gemiste penalty tegen Bornerbroek definitief achter zich had gelaten...
De aftrap was om 10:00 uur op veld 2 van Sportpark de Bijenkorf, een kunstgrasveld dat ons doorgaans goed ligt. Het is een veld waarop we altijd graag spelen vanwege de snelheid die het ons spel geeft. Dit kunstgras was als een podium voor wat een schitterende prestatie zou worden. Het team stond te popelen om te beginnen, en vanaf de eerste minuut was duidelijk dat het vertrouwen en de teamspirit door het dak ging. Desondanks begonnen we onrustig aan de wedstrijd. Het leek alsof de vroege ochtenduren onze concentratie nog niet volledig hadden geprikkeld. La Première 4 drong vroeg aan, en in de eerste 10 minuten zagen we slordige passes en onnodig balverlies van onze kant. Willem van den Berg, die de wedstrijd leidde, had een rustige ochtend...
Na die rommelige beginfase kwamen we echter steeds beter in de wedstrijd. Stan was één van de spelers die het voortouw nam. Hij gebruikte zijn snelheid en inzicht om over de flanken gevaarlijk te worden. Dit resulteerde echter pas na 30 minuten in de openingstreffer. Stan dribbelde langs zijn tegenstander op rechts en zette strak voor op Wouter, die zich goed vrij had gelopen in de zestien. Met een beheerste voetbeweging tikte Wouter de bal binnen: 1-0. Vervolgens kon hij tegelijk genieten van een publiekswissel. Helaas was er weinig publiek langs de kant op deze vroege ochtend.
Deze goal gaf ons het broodnodige vertrouwen, en het team begon rustiger en georganiseerder te spelen. De chaos uit de beginfase maakte plaats voor meer gecontroleerd balbezit, en de linies sloten beter op elkaar aan. Niet lang na de 1-0 wist Stan opnieuw zijn stempel op de wedstrijd te drukken. Hij kreeg de bal aan de zijlijn, sneed naar binnen en gaf wederom een perfecte voorzet, die deze ochtend niet te evenaren waren, dit maal op Remco. Onze aanvoerder, met zijn indrukwekkende fysiek en fabelachtige timing, wist de bal genadeloos hard in het net te schieten, waardoor de 2-0 een feit was. De assist van Stan en de afwerking van Remco waren een schoolvoorbeeld van perfecte samenwerking en precisie.
Na de rust was er in de tweede helft opnieuw een korte periode waarin we onrustig speelden. Het leek wel alsof we na elke onderbreking weer moesten wennen aan het tempo van de wedstrijd. La Première 4 begon feller en creëerde een paar kansjes, maar onze ervaren doelman Mikkers was scherp. Ondanks zijn staat van dienst, waarbij de jaren beginnen te tellen, liet hij zien dat hij nog altijd over een redelijk reactievermogen beschikt. Afgezien van een paar reddingen had hij niet bijzonder veel te doen. Toch kwam La Première 4 halverwege de tweede helft tot scoren.
Voordat dat gebeurde, wisten wij eerst de score verder uit te breiden naar 3-0, maar niet voordat Laurens een opgelegde kans wist te missen. Het is een nieuw moment dat enkele wedstrijden lang waarschijnlijk in het geheugen gegrift blijft staan. René gaf een prachtige voorzet op Laurens, die zich goed positioneerde om de bal binnen te tikken. Echter, Laurens was net iets te traag en kon niet op tijd bij de bal komen. Een inschattingsfout die de oudste man van het team zich helaas op dat moment niet kon permitteren. Het was een mooie kans om zijn aantal doelpunten dit seizoen in de competitie te verdubbelen, maar de ruimte tussen droom en realiteit bleek voor Laurens net te groot.
Uiteindelijk viel de 3-0 alsnog. Een perfecte corner van René belandde recht op het hoofd van Tom, die met een enorme sprong zijn tegenstanders achter zich liet en de bal met een krachtige kopstoot in het doel deponeerde. Het was een doelpunt dat symbool stond voor de wilskracht en het doorzettingsvermogen van het team. De manier waarop Tom zich omhoog werkte en de bal binnenkopte was niet minder dan indrukwekkend. Wederom kon er een projectje afgevinkt worden, want naast het scoren met de voet wilde Tom (onze Projectleider pur sang) dit seizoen ook minstens één maal scoren met het hoofd. Het was een prachtige kopbal die de voorsprong verder uitbreidde en voelde als de genadeklap voor La Première, waardoor vanaf dat moment de overwinning binnen handbereik leek.
Niet veel later kreeg La Première een vrije trap op een gevaarlijke plek, net buiten de zestien. De bal werd matig ingeschoten en leek houdbaar, maar Mikkers kwam ditmaal niet van de grond. Zijn 38-jarige lichaam miste de sprongkracht om de bal over de lat te tikken, en zo viel de 3-1 binnen. Het was een doelpunt dat enigszins tegen de verhoudingen in was, maar het bracht ons niet in gevaar.
Naarmate de tweede helft vorderde, bleven wij het spel dicteren. La Première was niet meer in staat om echt gevaarlijk te worden en hun hoop op een comeback verdween langzaam. Langzaamaan kregen de spelers steeds meer pijntjes, waarschijnlijk omdat het hun eerste keer was op een kunstgrasveld te mogen opereren. De demping blijkt dan toch anders te zijn dan op een biljartlakenstrak grasveldje. In de slotfase zorgde Jeroen voor het slotakkoord. Na een fraaie steekpass van René (die vandaag een geweldige wedstrijd speelde als spelverdeler en creatief brein op het middenveld) brak Jeroen door de defensie heen, omzeilde de doelman met zijn snelheid en techniek en tikte beheerst de 4-1 binnen.
Een extra pluim gaat uit naar Bas, die ondanks zijn blessure de moeite had genomen om zijn team te komen steunen vanaf de zijlijn. Zijn aanwezigheid was voelbaar en gaf het team een extra boost. Het spreekt voor zich dat we in de toekomst ook de andere geblesseerde spelers, zoals Tim Z., Rik ter W., Tim N. en Koen J., verwachten te zien langs de lijn. Hun betrokkenheid en steun zijn cruciaal voor de teamgeest en het moraal binnen de groep.
Toen (onze favoriete) scheidsrechter Willem van den Berg voor het eindsignaal floot, stond er een verdiende 4-1 overwinning op het bord. Het was een wedstrijd waarin Hvv Tubantia 4 liet zien wat het in huis heeft: talent, teamspirit en ongekende kwaliteit. Van de voortreffelijke assists van Stan tot de fabelachtige verdedigende acties van de "double" Dennis (op de flanken), onze Projectleider achterin gesteund door Erwin tot de meesterlijke afwerking van Wouter en het slotakkoord van Jeroen.
Ons team heeft zich na vier wedstrijden ontwikkeld tot een (redelijk) geoliede machine, waarin elke speler zijn rol (redelijk) perfect invult. Met deze overtuigende overwinning op La Première 4 laten we zien dat we dit seizoen hoge ambities hebben. De sfeer in de kleedkamer na de wedstrijd was -na het verlies vorige week tegen Achilles'12- wederom fantastisch. En het vertrouwen in een succesvol vervolg van het seizoen is iets gegroeid. De competitie is nog lang, maar als we blijven spelen zoals vandaag, is er weinig dat ons kan stoppen...
Dan rest ons niets anders meer te zeggen dan tot volgende week!
#fijnedag
N.B.: dit wedstrijdverslag is gemaakt door ChatGPT, waarbij de redactie van TUB2020 enkele aanpassingen in heeft gemaakt. Eventuele gewenste aanvullingen, wijzigingen en dergelijke kunt u niet (meer) indienen.
Scoreverloop
1-0 Wouter (assist: Stan)
2-0 Remco (assist: Stan)
3-0 Tom (assist: Rene)
3-1
4-1 Jeroen (assist: Rene)