ACHILLES'12 2 - TUB4

Op een zonnige zaterdagochtend om 10:30 uur verzamelde Hvv Tubantia 4 zich op Sportpark 't Wilbert in Hengelo. Voor Hvv Tubantia was het de derde wedstrijd van het seizoen, voor Achilles’12 2 de tweede. De tegenstander, Achilles'12 2, was vastberaden om hun thuisvoordeel te benutten. De spanning was voelbaar bij de spelers van Tubantia. Zouden we winnen, dan presteerden we ons officieel voor een kanshebber op de titel. Blijkbaar kunnen sommige spelers niet heel goed met die druk overweg. Of was Achilles’12 2 vandaag gewoon te goed? 

 

Het blijft sowieso een vreemd fenomeen in amateurteams. Spelers die ineens na de zomer niets meer van zich laten horen of terugkomen van vakantie met een onbekende, ongekende en/of ongewone blessure. Vrouwen van (ex)spelers die ineens moeten ‘werpen’ na de zomerstop, terwijl daar toch echt de winterstop en zomer voor bedoeld zijn. Kortom, er wordt veel verwacht, maar niet altijd geleverd. 

 

En daarmee terugkijkend naar de eerste wedstrijd van het seizoen kunnen we natuurlijk weer een link leggen met de gemiste penalty van Rick. En normaliter zouden we hier dan vervolgens elk wedstrijdverslag meer alinea’s tekst aan besteden, maar de redactie meent dat het deze volstaat met slechts 2. Ondanks de eclatante overwinning tegen RKSV Bornerbroek kan iedereen zich vooral de gemiste penalty missen. De man die altijd in staat wil zijn om een belangrijk doelpunt te maken, moet de rust eerst laten terugkeren bij hemzelf, want toen hij achter de al ging staan voor de penalty en helaas miste, leek het wel alsof Rick’s carrière even op zijn kop. Een ogenschijnlijk simpele strafschop in de slotfase van een wedstrijd die al met 0-4 in het voordeel van ons was, lijkt zijn seizoen vooralsnog te tekenen. 

 

Met een onkarakteristieke misser schoot Rick de bal naast, wat ervoor zorgde dat hij sindsdien met een zekere twijfel speelde. Zijn zelfvertrouwen, eens een onwankelbare pijler van zijn spel, kreeg een deuk die moeilijk te herstellen bleek. Het team won weliswaar met 0-4, maar voor Rick voelde het als een nederlaag. Het leek alsof die ene misser een deel van zijn zelfvertrouwen had meegenomen, alsof de bal niet alleen het doel had gemist, maar ook zijn mentale rust. In de tweede wedstrijd tegen Saasveldia liet hij een glimp van zijn oude vorm zien met twee goals, maar vandaag zou blijken dat die stralende momenten slechts een dun laagje verf waren op een onderliggende barst. Ondanks een redelijk tot goede eerste helft van ons en met name Rick (linksvoor gepositioneerd vandaag) toonde een cruciaal moment in de tweede helft zijn innerlijke strijd: hij moest een een-twee aangaan met Jeroen, een simpele combinatie die normaal gesproken automatisch zou verlopen. Maar Rick, zichtbaar gespannen, verkrampte op het beslissende moment. In plaats van de bal sierlijk terug te spelen, stapte hij verkeerd, gleed uit en schoot hij de bal met een verkeerde touch weg. Het mislukte een-tweetje was symbolisch voor de mentale blokkade die hij nog steeds met zich meedroeg sinds de gemiste penalty. Het leek alsof elke actie, elke beweging op het veld, doordrongen was van de twijfel die diep van binnen knaagde aan zijn vertrouwen. Overigens zijn we overtuigd dat Rick weer komt bovendrijven en uiteindelijk de spits zal worden die we hopen (en stiekem verwachten) dat hij kan zijn. No pressure hoor!

 

Maar zonder gein, even terug naar het begin. Toen de wedstrijd tegen Achilles'12 begon, was de spanning voelbaar. Scheidsrechter M. Kremer, die de leiding had over de wedstrijd, floot om klokslag 10:30 uur voor het begin. Kremer had een reputatie als een onberispelijke arbiter die de regels strak hanteerde, en dat bleek ook vandaag weer. Achilles'12 begon fel en zette Tubantia meteen onder druk, met als doel hun tegenstanders geen moment rust te gunnen. Het veld leek te kolken onder de intensiteit van het spel, en Tubantia kreeg nauwelijks tijd om hun spel op te bouwen. Elke pass leek onderbroken te worden door een agressieve Achilles'12-speler, en de chaos nam al snel de overhand bij Tubantia.

 

En terwijl Achilles'12 de touwtjes steeds strakker in handen nam, werd Tubantia geconfronteerd met een nieuwe tegenvaller. Koen, vol goede moed begonnen aan de wedstrijd, voelde al na twee minuten en 43 seconden een felle pijnscheut in zijn lies. Een liesblessure speelde op en hij moest direct het veld verlaten. 

 

Ondanks het feit dat Tubantia vanaf de aftrap moeite had om grip op de wedstrijd te krijgen, kwam de ploeg toch verrassend op voorsprong. Na een periode van intensieve druk van Achilles'12, was het de aanvalslinie van Tubantia die uiteindelijk toesloeg. Bas en Rene jaagden de Achilles'12-verdediging als bezetenen op, waardoor de keeper in paniek raakte en de bal knullig naar voren trapte. De bal belandde recht voor de voeten van Jeroen, die zich op zo'n twintig meter van het doel bevond. Zonder aarzelen nam hij een uiterst subtiel boogballetje dat over de terug sprintende keeper heen zeilde en feilloos in het doel belandde. Het was een schitterend doelpunt dat Tubantia met 0-1 op voorsprong zette. “Gelukkig hebben we de beelden nog,” (met dank aan Johan) klonk het vanaf de zijlijn, want zo’n meesterlijke actie wilde niemand vergeten.

 

Maar zoals zo vaak in het voetbal, kan succes vluchtig zijn. Achilles'12 sloeg snel terug, geholpen door een kapitale fout in de verdediging van Tubantia. Rik, normaal een betrouwbare kracht achterin, werd het slachtoffer van een ongelukkig moment dat deed denken aan het iconische WK-doelpunt van Van Persie tegen Spanje in 2014, toen de verdediging van Spanje in de fout ging. Een simpele terugspeel bal zette na lang treuzelen door de verdediging de Tubantiaan dusdanig onder druk, en in plaats van de bal resoluut weg te werken, sprong hij op komische wijze van Rik’s voet. Een aanvaller van Achilles'12 was er als de kippen bij om de bal op te pikken en koelbloedig langs Mikkers te schieten. De bal gleed in het net, en zo stond het ineens 1-1. Dit was het begin van een moeizame fase voor Tubantia, die moeite hadden om de grip op de wedstrijd terug te krijgen.

 

Met felle druk bleef Achilles'12 Tubantia dwingen tot fouten, en dit resulteerde uiteindelijk in een golf van doelpunten. Eerst viel de 2-1, toen de 3-1, en kort daarna de 4-1. Vooral het derde doelpunt was een pijnlijke ervaring voor Tubantia. Een misverstand in de verdediging leidde ertoe dat een simpele pass werd onderschept, en de aanvaller van Achilles'12 rondde koelbloedig af. Het leek erop dat Tubantia in elkaar zou storten, maar Mikkers, de betrouwbare sluitpost van het team, hield de schade nog enigszins beperkt met een reeks spectaculaire reddingen. Zonder zijn heldendaden had de achterstand ongetwijfeld nog groter geweest.

 

De wedstrijd werd nog intenser toen beide teams vlak voor rust met tien man verder moesten. Een grove overtreding van een Achilles'12-speler op een doorgebroken aanvaller van Tubantia leidde tot een directe rode kaart. Tubantia kreeg hierdoor een tijdelijke boost, maar dit voordeel verdween snel toen ook Erwin, in een haast identieke situatie, een tegenstander onderuit haalde. Hij mocht met geel naar de kant en Tubantia moest eveneens met tien man verder.

 

In de tweede helft probeerde Tubantia zich te herpakken. Het was duidelijk dat de druk van Achilles'12 hen diep in de problemen had gebracht, maar ze vonden langzaam weer hun ritme. Ondanks de achterstand bleven ze vechten, en hun inspanningen werden uiteindelijk beloond. In de 65e minuut kreeg Tubantia een vrije trap op een meter of 25 van het doel. Rene, die bekendstaat om zijn verfijnde traptechniek, plaatste de bal perfect in het strafschopgebied. Laurens sprong als een gazelle de lucht in en kopte de bal richting het doel. Of de bal al over de lijn was voordat Laurens hem raakte, bleef onderwerp van discussie, maar het resultaat was hetzelfde: 4-2. Tubantia kreeg weer een sprankje hoop. Helaas voor Tubantia slaagden ze er niet in om de wedstrijd in de laatste fase nog te doen kantelen. 

 

De wedstrijd eindigde uiteindelijk in een 4-2 overwinning voor Achilles'12. Hoewel Tubantia bij vlagen goed voetbal liet zien, waren de vele fouten en de mentale strijd die sommige spelers voerden te zwaar om te overwinnen. Achilles'12 had het tactisch beter voor elkaar, zette hun tegenstanders continu onder druk en maakte gebruik van de fouten die werden gemaakt. Ondanks de moedige pogingen van Tubantia om terug te vechten, was het Achilles'12 dat als winnaar van het veld stapte.

 

Na de wedstrijd, in de kleedkamer, heerste er gemengde gevoelens bij Tubantia. De realisatie dat ze zichzelf deels in de problemen hadden gebracht door slordigheden en onrust, woog zwaar. Toch was er ook een gevoel van vastberadenheid. Er was gevochten, en er waren zeker momenten geweest waarop we het tij hadden kunnen keren. Dat geeft hoop voor de komende wedstrijden. Met de juiste focus en vastberadenheid komen we sterker uit deze nederlaag komen.

 

Scoreverloop

0-1 Jeroen

1-1

2-1

3-1

4-1

4-2 Laurens (assist: Rene)