De R.K.V.V. STEVO, opgericht in 1933, heeft naar verhouding geen lange historie. Dit kan ook niet omdat de club ontstaan is in een hechte, maar kleine dorpsgemeenschap: Geesteren, 1 van de 9 kerkdorpen in de Twentse gemeente Tubbergen. Ieder kerkdorp heeft zijn eigen voetbalclub, hetgeen uiteraard borg staat voor een gezonde rivaliteit...
Met een overwinning en gelijkspel op zak konden we ons melden in de vroege morgen in de dorpsgemeenschap Geesteren. Om klokslag 09.00 uur moesten we namelijk voetballen tegen STEVO, die na 2 wedstrijden 3 punten wisten te vergaren. Alhoewel we hadden aangetoond over scorend vermogen te beschikken (2 competitiewedstrijden, 9 goals), bleek dat in deze wedstrijd niet echt aan de orde. Het was pover op de Peuverweide. En niet alleen aan de kant van ons, maar ook aan de kant van de tegenstander vandaag. En als er niet goed gevoetbald kan worden, moeten we het vooral hebben van doorzettingsvermogen...
Hoewel we de wedstrijd prima begonnen door veel kansen te creëren (maar helaas niet te verzilveren) en de wedstrijd volledig naar ons toe te trekken, was het STEVO die uiteindelijk op voorsprong kwam. Geheel tegen de verhouding in wist STEVO in 1 van haar 3 kansen toch een doelpunt te scoren. Aan de andere kant wisten wij tig kansen (niet meer op 2 handen en 2 voeten te tellen) voor te bereiden, maar de bal wilde er gewoonweg niet in. Als dat vervolgens de eerste blessuregevallen doorsijpelen, wordt de klus helemaal extra zwaar. STEVO begon de beuk na de 1-0 er in te zetten, waardoor we iets meer onder druk kwamen.
Toch was er licht aan het einde van de duisternis, want via een sporadisch mooie opgezette aanval over meerdere schijven en middels passes (die daadwerkelijk goed aankwamen en niet van de voeten versprongen), wist uiteindelijk Daniël de bal met een behendige sleep naar zijn linkervoet te duwen en vervolgens keihard uit te halen net buiten de zestien: 1-1! Een meer dan terechte goal van onze kant, ware het niet dat we er dus al veel meer hadden moeten scoren.
In de tweede helft stuwden we ons binnen het eerste kwartier naar de overwinning, want Stan wist te scoren vanuit een strakke lage voorzet van Daniël: 1-2. De rest van de wedstrijd was het voornamelijk billenknijpen tot het laatste fluitmoment van de uitstekend fluitende scheidsrechter. Waar we zeker trots op mogen en kunnen zijn, is dat we na een achterstand (net als vorige week) de wedstrijd via doorzettingsvermogen (en klein beetje wisselbeleid van de leiding) weten om te keren. Laten we de volgende keer proberen om daadwerkelijk eens voor te komen te staan, in plaats altijd te moeten werken aan een remontada... Laten we deze wedstrijd maar goed vergeten, want het was zoals gezegd pover op de peuverweide. 3 punten in de pocket en met gierende banden terug naar Hengelo!
Tot volgende week!