Aan het begin van het seizoen zouden we nog kunnen mededelen dat we niet helemaal tevreden waren over ons spel. Weliswaar was de dedicatie wel aanwezig, maar buiten die intrinsieke motivatie om wedstrijden te willen winnen, was er niet veel meer om over naar huis te schrijven. Zoals altijd kent de voetbalwereld verschillende wetten. Een daarvan is dat je in vorm bent óf uit vorm. Er is geen tussenliggend niveau aanwezig in dat vlak. En tussen het uit vorm zijn en in vorm geraken ligt een hele tijd. Zeker als we een batterij aan afwezigen c.q. geblesseerden hebben, die langzaamaan binnen druppelen om vervolgens ingepast te worden en vervolgens mee te krijgen in de tactische opvattingen van onze wens tot veldspel. En elke wedstrijd is anders, dus hier en daar zal er telkens in bepaalde mate concessies moeten worden gemaakt om uiteindelijk tot dat einddoel per wedstrijd te komen: de 3 punten. En gedurende verschillende wedstrijden en het analyseren van verschillende opvattingen en wedstrijdbeelden kunnen we tot een conclusie komen. En dat valt alles op z'n plek (of niet), want alleen dan worden dingen duidelijk. Waarom past iets wel goed of juist niet. Dat is een proces in het profvoetbal, maar ditzelfde proces geldt ook in het amateurvoetbal. En ook bij ons lijkt dit proces nog steeds niet ten einde te zijn. En dat is niet erg, want het vertoonde spel wordt (vanaf de zijkant) alleen maar leuker en leuker om naar te kijken...
Bovenstaande gezegd hebbend, speelt het natuurlijk wel mee dat we tot dusver wedstrijden weten te winnen. Afgezien van de wedstrijd tegen Markelo aan het begin van het seizoen hebben we alle wedstrijden omgezet in winst en die tegen Markelo, gezien het spelbeeld en gecreëerde kansen, hadden we ook moeten en kunnen winnen. We doen het dus niet onbehoorlijk, maar het spelbeeld was in het begin van het seizoen niet echt om aan te gluren. Zeker als we dit vergelijken met de wedstrijd van vandaag tegen het altijd oppermachtig gebleken Enter...
Met enige restrictie begonnen we de wedstrijd. Enter, tot aan de wedstrijd van vandaag, stond net als ons gebivakkeerd in de bovenste regionen van de competitie. Het was dus zichtbaar dat beide ploegen elkaar aan het aftasten waren. Het veldspel speelde zich vooral op het middenveld af, totdat eigenlijk uit het niets de 1-0 viel. Zoals zo vaak dit seizoen en bij gebrek aan positieverwisselingen voorin, bedacht Rene zich ook in deze wedstrijd om eens van afstand te schieten. Vanaf het moment dat de bal zijn voet verliet tussen de halve cirkel van het zestienmetergebied en de cirkel om de middencirkel bleek dat de het projectiel zou eindigen in het doel achter de keeper van Enter. Met een uitgekiend schot wist onze Ultieme Nummer 7, nu met nummer 17 voetballend, wederom als "Mr. 1-0" te boek komen te staan tijdens een competitiewedstrijd. Enter was enigszins overrompeld want niet zo heel veel later werd de 2-0 binnen geschoten door Jochem, die daarmee zijn 3e doelpunt van het seizoen wist te scoren en daarmee op gelijke hoogte kwam op de topscorerslijst als die van de Projectleider...
Er was dus geen vuiltje aan de lucht, totdat een aantal momenten van onachtzaamheid zich elkaar opvolgden. Allereerst werd er op het middenveld, vanaf de 25e minuut, te veel de bal verloren, mede omdat de aanval te standvastig in hun eigen positie opereerde. De bal kon niet richting de voorste linie, waardoor het middenveld te veel ging lopen met de bal, zich vervolgens vastliep en om dat te corrigeren werden er onnodige overtredinkjes gemaakt. Even daarna, na een mooie crossbal van onze opponent van linksachter naar rechtsvoor deed onze gelegenheidslinksback Wouter (die moest invallen omdat Dennis J. zichzelf wist uit te schakelen in het duel met de rechtsbuiten van Enter) een "Handje van God". A la Diego Maradonna waande Wouter zich in een veld zonder oplettende kijkers, echter bleken de ogen van de scheidsrechter nog te scherp. Gevolg: een gele kaart en 10 minuten banken! Als klap op de vuurpijl wist Frank de linksbuiten van Enter met een mooie ippon te vloeren. Helaas voor ons gebeurde dit in de zestien, waardoor een penalty volgde voor de mannen uit Enter.
Terwijl onze keeper allerlei mogelijke trucs begon te bedenken, nam een van de elf spelers van Enter in het veld plaats achter de bal. De zo vaak blijkende penalty killer (en hier vervolgens graag over praten) bleek vandaag in het onderlinge duel niet de bovenliggende partij. Terwijl onze Kevin naar links stapte, wist de penaltynemer de bal hard aan de rechterkant -vanaf onze keeper gezien- langs hem heen te trappen: 2-1. Tot aan dat moment had Enter nog geen schot op doel gelost, waardoor het hele tafereel eigenlijk een surrealistische bedoeling had. Gelukkig werd er tot aan de rust niet gescoord.
Na rust bleek de orde hersteld. Enter werd weer teruggedrongen in hun hok en mocht daar gedurende de tweede helft slechts nog 3 keer uit komen. 2 keer werden de aanvallen ruim voor de zestien gesmoord, maar Kevin moest zelf ook nog eenmalig in actie komen. Met een goede rush uit het doel wist hij de bal net voor de voeten van de aanvallers van Enter te maaien, waardoor ook die aanval werd geblokkeerd door (wederom) onze goede verdediging. Wat dat betreft is dit een uiterst solide slotstuk van ons team, waarvoor hulde!
Aan de andere kant kregen we in de tweede helft weer genoeg kansen om de wedstrijd te beslissen. En naast al die mooie uitgespeelde aanvallen, was het voetballend vermogen van ons hele team ten opzichte van een aantal weken geleden adembenemend. Nog net geen tikkie-takkie-voetbal in de hoogtij dagen van FC Barcelona (onder Guardiola), maar het veld spel was om van te genieten. En dat voelde Enter ook, die meer en meer trachtten om kleine (soms geniepige) overtredinkjes te maken om het tij te doen keren. Het mocht echter niet baten, want we speelden gewoon uitstekend. En zoals zo vaak dit seizoen wisten onze spitsen vandaag tot op dat moment nog niet te scoren. Gelukkig hebben we dan een aantal klasbakken op het middenveld gepositioneerd, die sinds de blessure van een zekere topspits (alhoewel daar ook over gediscussieerd kan worden), langzaam uit hun schulp kruipen en durven te scoren. Na wederom goed veldspel, wisten zowel Rene als Jochem nogmaals te scoren. Rene wist hiermee zijn 8e doelpunt in 6 competitiewedstrijden te scoren (1,33 doelpunten per wedstrijd) en Jochem scoorde voor het eerst van zijn leven met het hoofd (iets wat we dit seizoen juist verwachten van TomTom) en zal hier de rest van de week nog last van hebben.
Niet veel later was Bas met een mooie slalom aan de linkerkant bezig, wist vervolgens -zoals in elke wedstrijd- de tikken op de voet (i.p.v. de bal) niet te ontwijken, waardoor hij een nieuwe blauwe plek aan zijn collectie mag toevoegen. Maar alvorens de zoveelste rotschop wist hij de bal nog net een tikkie naar rechts te geven, waardoor Jochem na een kleine scrimmage de bal voor de 3e keer in het doel mocht schieten: 5-1.
Het slotstuk kwam van de voet van de oudste man van het veld. De beste man, 125 kilo aan pure goddelijke kracht, wist zelf de aanval op te starten en zichzelf op het juiste moment op het juiste tijdstip op de juiste plek te manifesteren. Aan het einde van de aanval werd de bal aangetrokken door zijn almachtige omvang, waarna deze rondom de linkervoet van de op dat moment zijnde aanvoerder bleef hangen. Een paar seconden later lag de bal voor de zesde keer in het doel van Enter en wisten we deze wedstrijd overtuigend te winnen. Naast de klinkende overwinning zijn we ook zeer content met de terugkeer van Tim N, die de laatste 10 minuten mocht invallen. Volgende week spelen we tegen Holten (uit). De wedstrijd om plek nummer 1. Tot dan maar weer.
N.B.: Jelle dacht natuurlijk dat de redactie zijn ludieke ongecontroleerde actie in de eigen zestien zou zijn vergeten, maar niets is minder waar. Nadat de bal voorgezet werd, probeerde onze laatste man met schattige krulletjes de bal weg te schieten. Maar met deze ongecontroleerde beweging wist hij de bal zo te raken, dat deze juist een omgekeerd momentum kende en belandde buiten bereik van iedere speler op het veld (zowel die van Enter als die van ons) de binnenkant van de paal, waarna het ronde geval terugkeerde in het veld. Gelukkig voor Jelle en ons werd de bal vervolgens uit het penaltygebied geramd.
Goodgoan!