Op zondag 25 september jl. speelden we onze eerste competitiewedstrijd tegen Markelo 8. Een tegenstander met een redelijk rijke historie, maar daarover meer als we onze uitwedstrijd in en tegen Markelo hebben gespeeld. We spelen immers thuis. Vorige week was onze eerste wedstrijd van het seizoen, die we winnend wisten af te sluiten. Weliswaar na penalty's, maar toch. Genoeg reden om dan ook deze 'winning streak' door te zetten en daarmee dus ook de eerste competitie te winnen. Toch mocht het niet zo zijn. Ondanks dat we niet echt in de problemen kwamen en weinig weggaven, wisten we zelf ook niet voor heel veel gevaar voor het doel uit te richten. Weliswaar waren er wat kleine kansjes gedurende de eerste en tweede helft, maar het net bolde vaker niet dan wel tijdens de afronding van deze kansjes...
Net als iedere andere ploeg werkt Tubantia 4 tijdens dit seizoen toe naar een bepaalde doelstelling. Zo hoog mogelijk eindigen, en het liefst kampioen. Zo worden de prijzen in de tweede helft van de competitie verdiend, maar is ieder goed begin een mooie stap richting die bepaalde doelstelling. In aanloop naar de beslissende fase groeit de spanning en iedere wedstrijd gaat opeens afgewogen worden. In voetbaljargon wordt dan vaak gesproken over 'finales', om het belang aan te duiden. Daar doen wij niet aan mij. Wij gaan dus niet spreken over het feit dat wij deze wedstrijd niet mogen onderschatten of dat de tegentreffer van vandaag op het verkeerde moment viel. Ook gaan we niet naderhand melden dat we eens in de spiegel moeten kijken, spreken over een proces of dat we onszelf vergaten te belonen. Dat zijn de meest erge clichés die er bestaan in de voetbalwereld en wij doen daar niet aan mij.
Toch is de bal rond en was de wedstrijd een wedstrijd met twee gezichten. Aan de ene kant konden we weer spreken van een uiterst solide verdediging waar de focus er vaker wel dan niet was, terwijl we zoals gezegd in de aanval weinig potten wisten te breken. Weliswaar had Wouter de grootste kans op een 1-0 score, maar zijn kopbal spatte uiteen op de lat van de doelmond. Aan de andere kant wisten we onze tegenstander van vandaag het dusdanig moeilijk te maken dat ze weinig tot geen uitgespeelde kansen creëerden. Met dat gegeven is het dan uitermate pijnlijk dat het enige doelpunt in de eerste helft toch door Markelo werd gescoord. Na knullig balverlies door Frank, die vervolgens de voetbalcapaciteiten van Jelle (na maandenlange absentie weer in de basis en zonder hamstringblessure (tot dusver) de wedstrijd weten te volbrengen) te hoog inschatte. Onder het mom van "voetbalgogme" dacht de helft van onze centrumverdedigers dat hij de bal wel kon wegmoffelen, terwijl er een tweetal Markelose spelers om hem heen dansten. De ene wist de bal te ontfutselen, waardoor de andere vrije doortocht had naar onze goal en Kevin geheel kansloos liet door de bal fenomenaal in de kruising te mikken: 0-1.
Na enkele tactische wisselingen in de rust en vooral in de tweede helft door de 'meesterbreinen' naast het veld (immers staan de beste stuurlui -tevens geblesseerden- aan wal), wisten we toch nog net iets meer de wedstrijd naar ons toe te trekken. Daarin had TomTom nog niet de laatste update ontvangen, want hij wist de bal naast het doel te werken in plaats van de bal in ieder geval op het doel te schieten. Maar naarmate de wedstrijd vorderde, geraakten de batterijtjes langzaam leeg. Van beide ploegen. En terwijl diezelfde 'meesterbreinen' langs de kant een nieuwe schaakzet, waar zelfs Garry Kasparov of Magnus Carlsen jaloers op zouden worden, aan het voorbereiden waren, bleek de update van onze TomTom inmiddels gedownload en geïnstalleerd te zijn. In een wanhoopspoging na een afgeslagen corner (of zoveelste afgesloten voorzet c.q. verprutste kans), wist onze Projectleider de bal met een halve omhaal de bal toch binnen de palen te mikken en de 1-1 te scoren in de 80e minuut.
Uiteindelijk werd er niet meer gescoord, waardoor de Projectleider zowel in het bekerseizoen als in de competitie de enige speler is die weet te scoren. Daar mogen we trots op zijn, maar aan de andere kant klinkt het ook wel een beetje triest. Gelukkig hebben we aanstaande zondag weer de kans om een goal te maken. Daarom wil de redactie toch afsluiten met een wijs gezegde... Durf te scoren!