Over het algemeen zijn wedstrijden tegen de mannen in het blauw-gele tenue een garantie op doelpunten. En als die richtlijn niet wordt gevolgd, kunnen we toch meestal spreken over een sportieve wedstrijd, waarin veel kansen worden gegenereerd. Voor de wedstrijd van vandaag waren de verwachtingen niet anders. Net als de vorige wedstrijden kunnen we zo langzamerhand een elftal maken van alle geblesseerden. Gezien dat feit doen we dus niet onder voor de plaatselijke club in Barcelona, waar ze laatst een trainer de laan hebben uitgestuurd, terwijl de interimmer het niet veel beter doet en waar gehoopt wordt op een ommekeer. Wellicht dat de zoveelste trainer beter beter doet met het spelersmateriaal. Daarover hoeven wij gelukkig niet te klagen. Wij hebben immers een solide basis van leiderschap. Terwijl de ene vrolijk loopt uit te waaien in Callantsoog, staat de andere op de goal en is de derde graag bankzitter tijdens de tweede helft. Overigens worden deze leiderschapstaken gewoon overgenomen door enkele geblesseerden en worden de tactische wissels op de juiste momenten en manieren ingezet...
Het begin van de wedstrijd verliep behoorlijk stroef. Delden deed goed mee in het veldspel van de huidige nummer 3. Toch hadden wij net het betere spel en konden we langzaam maar zeker de overhand nemen. Met name de verdediging was vandaag wederom top, net zoals zo vaak dit seizoen. Een eventuele mispeer qua resultaat zou derhalve niet in de schoenen geschoven kunnen worden van onze strijders achterin. Het middenveld heeft iets meer moeite en voorin werd vooral aan het begin van de wedstrijd de scherpte (en snelheid) gemist. Toch bleek Delden niet opgewassen tegen het -bij vlagen- mooie getik over meerdere schijven van onze kant. Uiteindelijk mondde dat allereerst tot redelijk grote kansen, maar was voorin de geslepenheid nog niet op het broodnodige wedstrijdniveau. De ban werd uiteindelijk gebroken door de oudste man aan onze kant, die tevens het slotstuk van deze wedstrijd verzorgde. Dat deed hij niet met een magistraal of wonderschoon doelpunt, maar een doelpunt zoals we van hem kennen. Niet meer dan nodig en met een ellendig trage gang (oké, oké, voorgaande is ietwat gechargeerd), rolde de bal over de krijtlijn tussen de palen: 1-0. Niet veel later was het een van onze trainingsgenoten uit het derde, tevens gelegenheidspits, die na een splijtende vanuit het middenveld alleen op de keeper kon aflopen. Koen faalde niet in de afronding en scoorde zijn eerste in het allermooiste team van Hvv Tubantia: 2-0. Kort daarop werd een bal vanaf rechtsbuiten voor de goal geplaatst, waarna Stan op allerlei manieren de bal in de doelmond zou kunnen trappen. Hij koos echter voor de meest lullige optie door de bal hard tussen de benen van de keeper te rossen: 3-0. Na deze eerste drie doelpunten was de weerstand van Delden inmiddels gedaald tot het vriespunt en hadden we weinig meer te duchten van onze tegenstander...
Iets meer dan een jaar was dat wel anders. Toen speelden we ook tegen onze vrienden uit Delden, weliswaar op Sportpark de Mors, het thuishonk van onze tegenstander. Maar net als vandaag waren we op die beruchte 4 oktober 2020 ook bijna de hele wedstrijd 'in control', zoals dat zo mooi wordt genoemd. Echter redde we het toen niet alleen met balbezit en kansen, omdat geen enkele van die kansrijke situaties werd omgezet tot een doelpunt. Destijds was het "niet scoren" het meest interessante van die wedstrijd. Gelukkig was dat vandaag anders. Na de opvoering van het tempo werd er al 3 maal gescoord. Vlak voor rust kwam daar nog een 4e doelpunt bij. Vanaf een metertje op 20 probeerde Rene zijn kans schoon. De bal verliet de wondersloffen van onze ultieme nummer 7, maar plantte zich op de lat. Vervolgens kwam de bal weer terug het veld in, waarna de keeper stomverbaasd de bal met zijn achterhoofd alsnog de goal in stootte: 4-0. Vlak voor rust wist Dennis J. nog met een fijn schot op doel bijna het vijfde doelpunt te maken, maar de bal miste net genoeg finesse, waardoor de bal vlak over de kruising schoof in plaats van daaronder...
Na de rust hebben we de wedstrijd rustig verder uitgespeeld en afgezien van de laatste tien minuten, toen de stand van dusdanige aard was en de focus minder, waarin Delden nog twee goede kansen kreeg voor een gelegenheidstreffer kwamen we niet meer in problemen. Ondertussen groeide het voetbalgogme voorin en wisten we de passing in de tweede helft naar een hoger niveau te tillen, waardoor Delden helemaal niet meer in de wedstrijd kwam. Op de momenten dat Delden toch het balbezit had, gingen we "Voll Gass" pressie spelen, waardoor Delden binnen de kortste keren de lange bal moest hanteren en we de bal simpel en snel weer terug hadden. Daarnaast zochten we, net als in het laatste deel van de eerste helft, zoveel mogelijk de goal van de tegenstander op. Op zoek naar kansen en vervolgens goals wilden we ons doelsaldo zoveel mogelijk opvijzelen. Onder leiding van een uiterst aanvallend ingesteld middenveld werden onze aanvallers voorin makkelijker gevonden. Dat zorgde na een minuutje of 10 al voor de 5-0, die door Jochem werd gescoord en niet veel later werd het 6-0 door Laurens, die daarmee zijn tweede goal van de wedstrijd (en van het seizoen) wist te scoren. Hij wist hiermee zijn doeltreffend vermogen van het afgelopen seizoen al te overtreffen. En daar zou het niet bij blijven, want ook de laatste van de wedstrijd zou van de voet van Laurens komen, maar daarover later meer...
Inmiddels werden onze spelverdelers van het middenveld, Rene en Jochem, gewisseld om hen de broodnodige rust te bezorgen. Kort daarna wisten Remco en Jimmy nog voor de 7-0 en 8-0 te scoren. Delden liep inmiddels met de ziel onder de arm, maar van grof taalgebruik jegens scheidsrechter of elkaar, grof spel of andere negatieve acties was geen sprake. Wat dat betreft kunnen we met z'n allen wel wat leren van die klasse van de mannen uit kern Delden, uit de gemeente Hof van Twente. Zonder blikken en blozen en met grote achterstand gewoonweg zoveel mogelijk de voetballende oplossing zoeken en het positivisme (ondanks de inmiddels ontstane score) hoog te houden. Hulde!
Het slotstuk van de wedstrijd werd, zoals eerder vermeld, verzorgd door de oudste man aan de kant van de mannen met de rode shirts en witte broekjes. Met een leeftijd, die de 50 jaar nadert, wist Laurens vandaag niet één, niet twee, maar drie keer te scoren, waardoor hij in de 89e minuut een publiekswissel (welgeteld 3 mensen) mocht ontvangen. Na de publiekswissel wisten we niet meer te scoren. Op het moment dat een kansrijke aanval opgezet werd, waar Mischa (ook een gastspeler uit het 3e) met de broodnodige ijver achteraan rende, werd er door de scheidsrechter afgefloten en stapten we vandaag net niet met dubbele cijfers van het veld. Toch hebben we ons doelsaldo weer aardig opgevijzeld en zijn we zelfs twee doelpunten ingelopen op RSC, aangezien zijn 'slechts' met 7-0 van Delden wisten te winnen.
De aankomende weekenden (14e en 21e) zijn we, tot dusver, vrij gepland. Hopelijk kunnen onze geblesseerde spelers genoeg werken aan hun herstel om op de 28e, thuis tegen UD W. 6, hun rentree te maken. Tot dan in ieder geval maar weer...