Vandaag stond de laatste wedstrijd op het programma in de bekercompetitie. Doel, een waardige afsluiting van een (tot dusver) redelijk teleurstellende poulefase. Maar niet getreurd, want op Sportpark de Waarbeek is er altijd wel wat te beleven. Helemaal wanneer de tegenstander op achterstand komt, gaan de remmen vaak helemaal löss! En zo bleek dat vandaag eigenlijk ook wel weer een beetje...
Allereerst was er al een beetje "commotie" over het veld. We stonden ingedeeld op veld 2 (kunstgras), maar mochten uiteindelijk toch verkassen op verzoek van de thuisspelende ploeg naar veld 3 ('gewoon' gras). Het grasveld leek eventje kort daarvoor nog gemaaid, want het overtollige gemaaide gras lag bovenop de redelijke grasmat. Afgezien van de lengte en breedte van het veld en dat overtollige gras was er niet veel mis mee. Zelf Laurens kon zich aan de linkerkant van het veld, notabene gepositioneerd op het middenveld aardig tot goed uit de voeten. Een sprintje was niet nodig, want met een paar stappen, bleek ons 'Linkse Lautje' alweer in de verdediging of in de aanval te staan. Het voetbalveld van Hengelo moet net als ieder ander voetbalveld aan een aantal regels voldoen, qua lengte en breedte. Maar blijkbaar moest het bestuur zo passen en meten, om zo de nieuwe kleedkamers nog op het terrein toe te kunnen voegen, dat ze gekozen hebben voor een minimale lengte en breedte van het voetbalveld. Of vanwege het feit dat de clubspelers van Hengelo niet zo graag over het veld rennen... In ieder geval bedraagt de lengte van het veld het minimale benodigde aantal meters (90 meter). Hetzelfde geldt voor de breedte (45 meter). Hierdoor kwamen onze wat meer krachtige passes niet altijd helemaal lekker aan, maar dat mocht de pret vandaag niet drukken...
Hengelo 3 was niet in staat tegen ons "voetbalgeweld" in de eerste helft. Binnen een minuutje of 15 stonden we al voor en liep de teller tot aan de rust door de 7 doelpunten. Aangezien er door zoveel verschillende spelers werd gescoord, is het voor de redactie onmogelijk bij te houden wie nu wanneer en hoe heeft gescoord. Feit blijft wel dat de doelpuntenmakers van de eerste helft (uit den hoofde) de volgende spelers waren: Jochem (1x), Rene (1x), Laurens (1x), Tom (1x) en Jeroen (3x).
In de tweede helft lieten we het gas wat los, behalve die ene verdediger die er altijd lekker inkleund. Hiervan was de ontvanger (aan de kant van Hengelo) niet echt van gediend, waardoor de stemming in het helft enigszins grimmig werd. Mede door de ontzettende voortreffelijke uitgangspositie uit de eerste helft en de omslag van humeur aan de kant van de mannen met de blauwe shirts, werden we ook wat laconieker aan de bal. Hengelo wist hierdoor vervolgens een doelpunt te maken, maar meteen daarna wisten wij weer te scoren. Niet veel later mocht Hengelo nog een doelpunt bijschrijven, maar deze scoorden ze zelf niet. Nee, deze kregen ze cadeau van onze 'Bakkie'. Door middel van een mislukte omhaal, kwam de bal nog dichter en uiteindelijk in de doelmond. Toch was Hengelo niet bij machte om door te drukken...
Behalve de 2 goals voor Hengelo hadden we verder niet zoveel te duchten. De positie in de poulefase van de bekercompetitie is volkomen logisch te verklaren. Het spel van de blauwhemdige mannen en vrouw (ja er deed zelfs een vrouw mee, en "Linke Lautje" kon het niet laten om haar te dekken) van vandaag toonde aan waarom ze daar stonden. Met gezeur op de tegenstander, uitlokken van de tegenstander en verbaal bezig zijn met de scheidsrechter probeerden ze de wedstrijd naar zich toe te trekken. Het voetballend vermogen was duidelijk iets minder aanwezig. En dat zorgde voor ons de gewenste waardige afsluiting van het bekertoernooi. In de tweede helft werd het uiteindelijk nog 2-5 voor ons, waarbij Stan (1x), Tom (1x), Remco (1x) en Jeroen (2x) scoorden. De scheidsrechter vond het klaarblijkelijk nodig om een bonusdoelpuntje toe te kennen, waardoor we niet op een totaal aantal doelpunten van 12 maar 13 zijn gekomen.
Vanaf volgende week begint de competitie! Tot dan maar weer!